Rozdział 14 ,,Patrzył i patrzył , i patrzył..."

♥Abrakadabra♥

Następny dzień zapowiadał się  niesamowicie ciekawie. Przyjaciele mieli w zamiarze zaczęcie poszukiwań pierwszego atrybutu. Roszpunka stwierdziła ,że najlepiej będzie spotkać się przed śniadaniem w Wielkiej Sali - co też wszyscy uczynili.

-Jesteś pewna ,że możemy tu przebywać ,gdy nikogo nie ma? - zapytał Jack z nutką obawy w głosie

-Ym... jasne! - odpowiedziała lekko zmieszana dziewczyna.

Czwórka usiadła przy stole Ravenclawu. Niektórzy czuli się tu trochę nieswojo. W końcu każdy uczeń zobowiązany jest siedzieć przy należącym do niego miejscu. Jednak wmawiali sobie ,że to tylko na potrzeby poszukiwań i to  właśnie ich jakoś podtrzymywało na duchu. Wracając do historii. Gdy każdy wygodnie usadowił się na granatowych krzesłach , Jack wyjął ze swojej torby na ramię , grubą księgę.

-Co to? - zapytał Czkawka i wyraźnie zainteresowany zaczął kartkować strony książki. Raz po raz naderwał jakąś kartkę , gdyż przeglądał księgę szybko i nieostrożnie.

-Nie dotykaj! To nie moje... - krzyknął białowłosy i wyrwał przedmiot z rąk zdziwionego przyjaciela.

-Skoro to nie twoje to... czyje? - zdziwiła się Merida i popatrzyła na chłopaka przeszywającym wzrokiem. Ten zaś oblał się rumieńcem i wymamrotał tylko pod nosem coś w podobie słowa : "nieważne".

-Dobra nie kłóćmy się teraz o jakąś głupią książkę! Po co ją przyniosłeś , Jack? Czy jest w niej coś co pomoże nam odkryć położenie atrybutów? - odrzekła Roszpunka przerywając rozmowę i ratując chłopaka od nadmiernych pytań.

-Tak! Zaraz...Nie... Nie do końca...

-Skoro nie, to po co ją wziąłeś? Czy to ma jakiś sens?

-Cii! Posłuchajcie mnie w końcu! No więc. W nocy jeszcze trochę czytałem na ten temat i myślę ,że coś odkryłem. Co prawda w księdze nie pisze dokładne miejsce ukrycia tych elementów , ale są różne wskazówki!

-Świetnie! Czyli jednak ona pomoże nam rozwiązać ten problem! Szybko! Czytaj pierwszą! - wykrzyknęła długowłosa i przysunęła krzesło bliżej paczki przyjaciół , szurając przy tym dość głośno.

-Jest tylko jeden mały problem.- zaczął niepewnie białowłosy- Wskazówki są po innym języku...

-Po jakim? Nie czekaj! Nie podpowiadaj zaraz sprawdzę! - wtrącił się nagle szatyn , przyciągnął książkę do siebie i głośno przeczytał-,, A coroa escondido onde a luz non brilla, e onde a abundancia ciencia. Nun lugar onde poden atender ata os soños máis imposibles, onde o mundo é visto cunha mirada diferente, como se de arriba, pero, con todo, non é unha torre. Se atopala falar as palabras da coroa veu ao propietario. " No dobra... poddaje się...

- Co to znaczy, Jack? - powiedziała głośno rudowłosa i zmarszczyła brwi w zamyśleniu

-Niestety... Jeszcze tego nie wiem. Zaraz!  Czy jakiś nauczyciel nie mówi czasem w podobny sposób? - zapytał Jack mocno przypatrując się czarnym literom w księdze.

-Ej! Wiem! - wykrzyknęła Merida i aż podskoczyła z radości - Pamiętacie jak wtedy leżałam w skrzydle szpitalnym? Przed tym jak jakoś... yy zasnęłam czy coś... no w każdym razie zanim to się stało miałam lekcje z taką jedną , która mówiła do mnie jakimś dziwnym językiem. Brzmiało dość podobnie.

-Tak. Ja też miałem z nią lekcje. Okropna jędza... - Czkawka wzdrygnął się na samą myśl

- To nauczycielka od transmutacji , ale jakoś wyleciało mi z głowy jej nazwisko... - zauważyła blondynka, a po chwili dodała - Wiem co możemy zrobić!

-Co? - zapytali wszyscy jednocześnie.

-Zwróćmy się o pomoc do profesora Lagendy! On na pewno coś wymyśli! Poza tym powiedział ,że z każdym problemem możemy się do niego zwrócić. Świetny pomysł , co nie?

-Chyba raczej kiepski! - skarcił dziewczynę szatyn.

-Czemu? W końcu może byśmy się czego w końcu dowiedzieli. Na własną rękę i tak nic nie zdziałamy. - stanęła w obronie przyjaciółki rudowłosa.

-Ale nie od niego! On jest jakiś dziwny... Czy tylko ja to zauważyłem? - rzekł Czkawka zaciekle broniąc swojej racji.

-Dziewczyny mają racje. W końcu on nam zaufał to my też powinniśmy tak zrobić. Poza tym jaki podejrzany człowiek pomagałby nam? - powiedział Jack i przy tym zakończył dyskusję. Szatyn w odpowiedzi machnął tylko ramionami i odrzekł:

-Niech wam będzie , ale żeby potem nie było ,że nie ostrzegałem!

Czwórka pozbierała wszystko i uporządkowała , aby nie zostawić żadnych śladów swojej obecności i w zadowolonych humorach wybrała się do profesora od historii magii.

                                              ***

-No pukaj Czkawka! - krzyknęła zdenerwowana Roszpunka

-Zaraz! Słyszycie to? - odpowiedział szeptem i przyłożył ucho do drzwi. Przez dolną przerwę między podłogą wszystko było całkiem nieźle słychać. - Rozmawia z kimś...

-Wow nauczyciel z kimś rozmawia! Wielkie mi rzeczy! Dajcie człowiekowi trochę prywatności! - burknęła blondynka i odciągnęła chłopaka.

-Czekaj! Może posłuchajmy? Sprawdzimy tylko  o czym rozmawia. Bo... Może rzeczywiście skrywa jakiś sekret? - zauważyła Merida i również przyłożyła głowę do drzwi. To samo zrobili chłopcy.

-To jest jakieś szaleństwo , ale niech wam już będzie. Zaraz przekonacie się , że to uczciwy człowiek! - mówiąc to dziewczyna dołączyła do przyjaciół. Zza drzwi było słychać głos profesora Lagendy:

- Och oczywiście ,że tak!

Po chwili wtórował się jakiś drugi , grubszy i głośniejszy. Tak zaczął się dialog:

-Czyli mówisz mój profesorku Lagendo ,że znalazłeś już pomocników do pracy?

-Jakich pomocników? Chodziło ci chyba o wyręczycieli!

-Ale czy oni zrobią to dobrze? Musimy być w stu procentach pewni ,że to będzie właśnie tym czego szukamy.

-Niech cię głowa o to nie boli mój kochany! Wszystkim się już zająłem. Zagoniłem te szczeniaki do pracy! Zrobią wszystko za nas , więc nie będziemy musieli ubrudzić rączek. A gdy już spełnią swoje zadanie ,Mrok wygra , a my zostaniemy bogaci!

-Och doprawdy nie mogę się już doczekać!

-Tak ja również. Chcesz może ciasteczko?

-Nie dziękuje. Będę już się zbierał. Obowiązki wzywają. Trzymaj się mój profesorku!

Przyjaciele usłyszeli donośne kroki w stronę wyjścia.  Zestresowani sytuacją nie zdążyli odskoczyć na czas i gdy drzwi otworzyły się , czwórka leżała plackiem na podłodze.

Z gabinetu wyszedł gruby mężczyzna w wielkimi okularami , a tuż za nim profesor Lagenda. Grubszy czarodziej na widok uczniów , krzyknął głośno i schował się za nauczycielem historii magii.

-Profesorku , co ma znaczyć? Czy to gobliny?

-Nie. To moi uczniowie. Wybacz za te zamieszanie kochany. Zaraz się tym zajmę. Zobaczymy się później. - mówiąc to uścisnął rękę swojemu towarzyszowi , a ten odszedł .Profesor tym jednak wcale nie skakał z radości na widok swoich podopiecznych. Wręcz przeciwnie. Jego twarzy zmieniła się w nienaturalny grymas. Przyjaciele siedzieli nieruchomo, czekając na jego reakcję ,ale nauczyciel tylko się na nich patrzył i patrzył ,i patrzył ,i patrzył...

Iiiii jak wyszło? Sądzicie ,że rozdział ten coś wyjaśnił czy może raczej jeszcze bardziej namieszał w głowie? Koniecznie piszcie swoje opinie ;)