Rozdział 15 ,, Niby tak , a jednak nie"

♥Abrakadabra♥

-Do mojego gabinetu! Marsz! - burknął nie za mile profesor i otworzył drzwi. Uczniowie ciągle leżeli zdezorientowani na podłodze. Pierwsza ocknęła się Merida i z wstając dumnie rzekła:

-Nie. Nie pozwolimy się dalej wykorzystywać!

-Dzieci  , co wy pleciecie? Jak to wykorzystywać? - zdziwił się Lagenda podnosząc jedną brew do góry.

-Jasne! Patrzcie jaki! Teraz się usprawiedliwia , a przed chwilą gadał o tym jak najęty ze swoim przyjacielem. Nie damy się już oszukiwać "profesorku". -poparł rudowłosą Jack. Szatyn parsknął śmiechem ,gdy białowłosy nazwał żartobliwie Lagendę. Ten jednak [profesor] , czerwony ze wstydu i ze złości , zaciągnął paczkę przyjaciół za kołnierzyki szat do swojego gabinetu. Oburzeni zaczęli protestować , jednak pod groźbą profesora , usiedli na miejsca. Czarodziej zaś poprawił ubranie  i również zasiadł na krzesło. Po chwili zaczął mówić , a jego ton brzmiał nadzwyczaj spokojnie i opiekuńczo:

-Kochani. Nie wiem czy wiecie , ale ja jestem dość... wybuchowy. Denerwuję się zwłaszcza wtedy , gdy ktoś naruszy moje zasady. Po pierwsze nienawidzę ,gdy ktoś mnie podsłuchuję. Lubię , jak zresztą każdy z was , mieć trochę prywatności i chyba osoby w waszym wieku powinny to zrozumieć. Po drugie...

W tej chwili przerwała mu Roszpunka:

-A my nie lubimy , gdy ktoś nas oszukuje i się nami wysługuje!

-Daj mi dokończyć. - skarcił ją nauczyciel , a ta posłusznie spuściła głowę. - A po drugie nie lubię , a wprost okropnie nienawidzę , gdy ktoś fałszywie mnie o coś osądza.

-Tylko ,że my wszystko słyszeliśmy! - krzyknęła Merida. O dziwo nie była zmęczona. Teraz krew krążyła jej po całym ciele z prędkością światła , a serce biło jak szalone.

-Ufaliśmy panu , a pan... posłużył się nami dla własnych celów! - odrzekł białowłosy , a widząc zdziwioną minę Lagendy oraz brak jakiekolwiek reakcji dodał z nutką ironii w głosie- Skąd ta cisza? Co , prawda zabolała?

Jednak za nim profesor zdążył coś odpowiedzieć ,  do dyskusji wtrącił się Czkawka:

-Och nie tłumacz się już staruchu , bo nikt ci nie uwierzy! Wszyscy słyszeli ,że trzymasz stronę Mroka! Jak ty mogłeś nam to zrobić?!

-Czkawka! - skarciła chłopaka blondynka - Do nauczycieli nie mówi się na "ty". Oni zasługują na szacunek!

-Będę szanował każdego profesora , byleby zasłużył na ten szacunek!- odpowiedział szatyn i  założył ręce na klatkę piersiową - Zresztą ty też nie jesteś święta.

-Cisza! - krzyknął zdenerwowany Lagenda i aż wstał od swojego biurka. Po chwili jednak zaczął mówić trochę spokojniej. - Ech... tak przyznaję ,że rzeczywiście pomagam Mrokowi ,ale obiecuję wam ,że robię to w słusznej sprawie.

-Taaa jasne! Wiesz "profesorku" my nie jesteśmy żadnymi idiotami ,szczeniakami czy jak tam nas nazwałeś ! Umiemy odróżnić dobro od zła , a pomaganie naszemu największemu wrogowi nie ma żadnych pozytywnych stron! - przerwała ponownie rudowłosa

-Jakimi szczeniakami? Przecież ja bym nigdy was tak nie nazwał. - odrzekł spokojnie.

-Niech się pan już nie zgrywa. Wszystko słyszeliśmy. Przytoczyć może fragment? ,,Zagoniłem już te szczeniaki do pracy i zrobią wszystko za nas". Z tego już się nie wykręcisz! - powiedział białowłosy broniąc zaciekle swojej racji. Chłopak myślał ,że profesor się przyzna , ale on po prostu... zaczął się śmiać. Nie śmiał się jakoś złowieszczo. Na słowa chłopca zareagował tak , jak gdyby Jack opowiedział mu jakiś dowcip.

-Co pana tak bawi? - zapytała z pełną powagą w głosie Merida

-Wy - tu przerwa na śmiech - wy naprawdę myślicie ,że mówiłem wtedy o was? - odpowiedział rozbawiony profesor , a uczniowie lekko pobladli.

-To... Pan nie mówił o nas? - zapytała Roszpunka , a widząc potrząsającego głową nauczyciela dodała - Ale... przecież wszystko na to wskazuje! To nie może być zbieg okoliczności!

-Jak widać może. - uciął krótko Lagenda

-W takim razie niech pan wytłumaczy to wszystko! Może wtedy panu uwierzymy. - odrzekł Czkawka i nawet nie zauważył kiedy jego podejście i ton głosu zmieniły się.

-Obiecałem ,że nikomu nie będę mówił , ale skoro tak nalegacie... Otóż wieczorami zawsze chodzę do pewnego klubu o nazwie Dziurawy Kocioł. W kotle ,gdy pijemy sobie z innymi czarodziejami , często zakładamy się o różne rzeczy. Tym razem Francessa założyła się z Berrtym o to ,że nie da on rady przekopać w tydzień całego pola. On oczywiście przyjął ten zakład , bo nie chciał wymiotować , gdy... a zresztą wy pewnie wiecie jakie są zasady zakładów . Ja z moim przyjacielem postanowiliśmy mu pomóc , tym bardziej ,że wygrana to 2000 galeonów! Berrty obiecał ,że jeśli mu pomożemy dostaniemy po połowie , bo jemu bardziej zależy na tym aby upokorzyć Francesse. Mój przyjaciel wymyślił ,aby zagonić do pracy małe szczeniaki. Mówił ,że u mugoli te pieski często wykupują różne dziury w ogrodach , więc stwierdziliśmy ,że się nadadzą. Teraz już mi wierzycie?

-Aaa czemu mówiliście ,że stoicie po stronie Mroka? - wtrącił nadal nieprzekonany  Czkawka

-Ach no tak! Prawie zapomniałem. Ci co chodzą do Dziurawego Kotła we wtorki ,dostają takie karty z przezwiskami. W końcu jest to takie miejsce dla anonimowych czarodziei. Berrty to właśnie Mrok.

-Skoro tak to jakie jest pana przezwisko? - zapytała zaciekawiona Merida i przymrużyła oczy.

-Kabaczek... - mówiąc to Lagenda wyjął z kieszeni swojej szaty małą kartę , przypominającą dowód osobisty lub coś takiego. Przyjaciele jednocześnie parsknęli śmiechem , gdy zobaczyli zdjęcie profesora na karcie tuż obok nazwy "kabaczek". Nauczyciel schował szybko dokument i zapytał - Teraz już wierzycie?

-Tak... Przepraszamy za... - zaczęła powoli Roszpunka

-Małe zamieszanie... - dodał szybko Jack.

-Dobrze , nie gniewam się na was. Aaa.. Wracając do celu tego spotkania... Powiedzcie mi , co tam macie? - zapytał Lagenda wskazując na księgę trzymaną przez białowłosego. Ten szybko położył ją na biurko i otworzył na stronie z tajemniczą treścią.

-Myślę... - tu chłopak spojrzał na resztę swojej paczki - Znaczy... wszyscy myślimy ,że to może być jakaś wskazówka lub coś w tym stylu. Szkoda ,że jest trochę... zaszyfrowana.

-Hmmm... Próbowaliście zwrócić się z tym do pani profesor Gabczańskiej? Wydaję mi się ,że ona pomoże wam to rozwiązać. Ja niestety nie znam takiego języka. - powiedział nauczyciel uważnie przyglądając się książce. - A tak w ogóle to skąd ją wziąłeś , Jack?

-Ym... Pożyczyłem od... koleżanki... - odpowiedział zakłopotany , a na jego twarzy pojawił się delikatny rumieniec.

-Dobrze. Powiedz jej żeby przyszła po nią do mnie , bo muszę z nią chwilę porozmawiać. Na razie ją przetrzymam. - rzekł Lagenda i odłożył księgę na regał , obok innych znacznie grubszych książek. - Myślę ,że przyda wam się mały odpoczynek od tych wszystkich tajemnic. Poza tym musicie jeszcze nadrobić kilka zaległości w nauce. SUM`y zbliżają się wielkimi krokami!

-Dobrze... Dziękujemy panie profesorze. - odrzekł potulnie Czkawka i razem z pozostałą trójką udał się w kierunku wyjścia. Profesor , gdy tylko uczniowie zamknęli drzwi , odetchnął z ulgą. Wypił łyka gorącej herbaty owocowej i wyjął z biblioteczki księgę Jack`a. Wpatrywał się w nią chwilę , a następnie wyrwał stronę z tajemniczymi napisami i schował do swojej kieszeni głęboko , bardzo głęboko, tak bardzo aby nikt nigdy jej nie przeczytał...

Ta dam! Przyznać się czy ktoś się zdziwił? Spodziewaliście się ,że Lagenda jest niewinny? ;)

PS. Kolejny rozdział pojawi się w sobotę lub w niedzielę-  taka informacja ,abyście wiedzieli spodziewać się kolejnego rozdziału.